เที่ยวเมืองไทย ไปกับ Ford Ranger เผยความลับผืนป่าตะวันตก น้ำตกโขะทะ
สบห้วยแม่ละมุ้ง คือจุดที่ ลำห้วยแม่ละมุ้ง และ ลำห้วยแม่กลอง ซึ่งเป็นสายน้ำหลักของ อ.อุ้มผาง จ.ตาก ไหลมาบรรจบกัน จากจุดนี้พี่อู๊ดดี้ ได้ให้พี่เหล็ก (ชื่อจริง นายดิเรก) สูบลมเข้าเรือยาง เพื่อพาพวกเราข้ามฝั่งไป จากนั้นการเดินเท้าระยะทาง 8 กม. ขึ้นลงเขาสู่หมู่บ้านโขะทะจึงได้เริ่มต้นขึ้นในช่วงบ่ายนี้เอง ผมพร่ำคิดถึงหมู่บ้านโขะทะแบบจินตนาการไปล่วงหน้าว่า หมู่บ้านจะมีสภาพเป็นอย่างไร คงเป็นหมู่บ้านที่สวยงามท่ามกลางดงป่า คงมีอากาศหนาวเย็น และสายน้ำใส ที่สำคัญที่นั่นจะมีน้ำดื่มเย็นๆ บ้างไหม... สามชั่วโมงผ่านไป ความเหนื่อยล้าเริ่มทวีมากขึ้น พี่จืด พี่อู๊ดดี้ เอ็ด แม่ปิง เริ่มออกหน้าไปก่อนแต่ก็ไม่ไกลกันนัก ช่วงนี้ทุกคนต้องเร่งฝีเท้ากันมากขึ้นเพราะท้องฟ้าเริ่มมีเม็ดฝนโปรยปรายลงมาแล้ว ผมต้องเก็บกระเป๋าอุปกรณ์ถ่ายภาพลงในกระเป๋ากันน้ำ จากที่เคยแวะถ่ายภาพดอกไม้ ต้นไม้ริมทาง ต้องเดินผ่านเลยไปด้วยความเสียดาย แล้วสายฝนก็ตกหนักขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกเราทุกคนไม่กังวลกับเรื่องเปียกปอน เพราะตอนนี้ไม่สามารถหลีกหนีมันได้แล้ว
เสียงน้ำไหลในลำห้วย ทำให้พวกเรายิ้มออกมาพร้อมกัน “ถึงแล้ว” ผมตะโกนออกมาด้วยความดีใจ สายน้ำใสไหลจากทางขวาไปซ้าย ตรงหน้าเรามีสะพานข้ามลำห้วย และป้ายเขียนไว้ว่า หมู่บ้านโขะทะ ผมยืนทอดอารมณ์ชมสายน้ำอยู่ได้ไมนานทั้งที่ฝนเริ่มหยุดราวกับธรรมชาติต้องการแกล้งทดสอบกำลังใจกับเรา
พี่เหล็ก สตาฟจากตูกะสู คอทเทจ เป็นคนที่เดินมาถึงก่อน แล้วเข้าแคมป์ที่พักเพื่อเร่งรีบจัดเตรียมอาหารอย่างคนที่เป็นงาน ไม่น่าเชื่อว่า ชายหนุ่มผู้มีอัธยาศัยตลกโปกฮา จะทำงานด้านการครัวได้คล่องแคล่วว่องไว ทั้งที่อุปกรณ์ต่างๆ ก็ไม่ถือว่าจะสะดวกสบายเหมือนอยู่ที่บ้าน และพี่เหล็ก นี่ก็คือพ่อครัว และคนนำทางคนสำคัญของพวกเราในทริปนี้
ที่หมู่บ้านโขะทะ พวกเรามีที่พักค่อนข้างสะดวกสบายตามวิสัยของคนมาเที่ยวบ้านป่า เข้ากับธรรมชาติ และดูกลมกลืนไปกับสภาพหมู่บ้านทั้งนี้เพราะพี่อู๊ดดี้จัดเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ซึ่งจัดเป็นแคมป์ไว้เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวทั่วไปที่ต้องการเดินทางมายังหมู่บ้านโขะทะ
พวกเราอาบน้ำในห้องน้ำข้างที่พักที่มีอยู่ 2 ห้อง ถึงแม้เวลาตอนนี้เกือบ 6 โมงเย็น แต่ก็ทำให้พวกเราหนาวจนสั่นสะท้าน พี่จืด พี่ปีอบ และพี่แจ๊ค ที่รอคิวเข้าห้องน้ำก็ฆ่าเวลาด้วยการไปเดินเที่ยวชมหมู่บ้าน ซึ่งผมก็ได้ตามไปหลังอาบน้ำเสร็จ
“ที่นี่มีเซเว่นด้วยว่ะ นุ” พี่จืด บอกผม ผมยิ้มเพราะรู้ว่ายังไงก็คงเป็นไปไม่ได้แน่ ที่หมู่บ้านเล็กๆ กลางป่าเขาอย่างนี้จะมีเซเว่น แต่ก็อดเดินไปตามทางที่พี่จืดชี้ไปไม่ได้ ด้วยความอยากรู้ และต้องการเดินเล่นจึงเดินตามรอยไป
พี่จืด ไม่ได้โกหก ที่หมู่บ้านโขะทะ มีเซเว่นจริงๆ ด้วย แต่หน้าตาของร้าน และสินค้าภายในร้านไม่ได้เหมือนเซเว่นของแท้เลยแม้แต่น้อย ร้านเซเว่นของหมู่บ้านโขะทะ ก็คือร้านขายของโชห่วยเล็กๆ มีอาหารแห้ง พวกอาหารกระป๋อง บะหมี่สำเร็จรูป น้ำปลา ขนมขบเคี้ยวนิดหน่อย มีน้ำอัดลม แต่ไม่มีน้ำแข็ง หรือตู้เย็น ที่สำคัญหน้าร้านเขียนไว้ว่า seven eleven พี่จืด ไม่ได้โกหกจริงๆ ด้วย
อย่ากระนั้นเลย...มาถึงแล้ว ผมก็ทำการตุนอาหารแห้งเพิ่มขึ้นอีกหน่อย “ตามประสาคนกินง่าย อยู่ง่าย” แต่หลายคนชอบว่าผมว่า กินยาก อยู่ยาก ผมก็มักจะแย้งเสมอว่า ผมน่ะ กินง่าย อยู่ง่าย เพราะชอบกินอะไรที่ง่าย เช่น ไข่ดาว , ไข่เจียว , ไข่ต้ม , เนื้อ – หมู ย่าง , หรือมาม่าดิบกับข้าวสวยร้อนๆ ก็อยู่ได้แล้ว (เมนูหลังนี่ ต้องลองซะให้ได้เลยนะครับ อร่อยแบบง่ายๆ)
ในวงข้าวมื้อค่ำ พวกเราเนื้อตัวสะอาดมาล้อมวงกัน ฝีมือพี่เหล็ก ต่างถูกทุกคนชิมและชม แต่ท่าทางพี่เหล็กแกไม่ได้เขินเลยแม้แต่น้อย คงเป็นเพราะมีคนชมอยู่บ่อย ผมแอบนึกในใจดังๆ ว่า ทำกับข้าวอร่อยอย่างนี้นี่เอง ถึงมีเมีย 4 ลูกอีก 5 (ผ่านไปอุ้มผาง ก็อย่าไปแซวแกนะ แกอาย...)
หลังมื้อค่ำพวกเรายังคงนั่งล้อมวงกันต่อในแคมป์ที่ปลูกสร้างด้วยไม่ไผ่ และมีหลังคาที่ทำจากใบตองตึง เสื้อผ้าที่ใส่มาถูกซักน้ำเปล่าแล้วผึ่งไว้ วันพรุ่งนี้เราจะต้องใส่ต่อ คงมีแต่พี่ป๊อบเท่านั้นที่มีเสื้อตัวใหม่ใส่ รองเท้าคืออุปกรณ์สำคัญของการเดินป่า รองเท้าที่ใส่สบายและไม่ลื่นเวลาเดินจะเป็นรองเท้าที่ดีมาก ไม่จำเป็นต้องใช้ของที่ราคาแพง
ชาวกระเหรี่ยง ในหมู่บ้านโขะทะสองสามคนเดินเข้ามาคุยกับพี่อู๊ดดี้อย่างคนคุ้นเคย พวกเราเลยได้ข้อมูลหมู่บ้าน และข้อมูลสภาพเส้นทางสู่น้ำตกโขะที่เราจะเดินต่อไปชมกันในพรุ่งนี้
สายฝนที่พรั่งพรำเกือบทั้งคืนเริ่มหยุด และหายไปในตอนเช้าพอดี มวลหมอกไหลเลื่อนลอยอ้อยอิ่งเข้าปกคลุมหมู่บ้าน กอปรกับเสื้อผ้าที่ยังไม่แห้งสนิทแต่เราจำเป็นต้องใส่ เมื่อสายลมหนาวประทะร่างกายจึงรู้สึกสั่นสะท้าน นี่เป็นเช้าแรกของการเดินเข้ามาในป่าแห่งนี้
จากหมู่บ้านโขะทะ พวกเราต้องเดินต่อไปทางทิศใต้อีกประมาณ 2 กิโลเมตรเมตรเศษ แต่เป็น 2 กิโลเมตรที่เดินลำบาก เนื่องจากมีสภาพเป็นทุ่งนา
ต้องเดินตามคันนาแคบๆ มีหญ้าขึ้นปกคลุมทำให้ทางรก บางช่วงเป็นน้ำขัง ยิ่งช่วงสุดท้ายบริเวณทางลงไปชมน้ำตก ค่อนข้างลื่นมาก ไม่เตียนเพราะว่า ไม่ค่อยมีใครใช้สัญจรไปมานักถึงแม้จะเป็นคนในหมู่บ้านก็ตาม
เสียงน้ำตกดังกระหึ่ม บ่งบอกถึงความยิ่งใหญ่ของสายมหานทีที่ถูกปิดบังไว้ด้วยผืนป่าทึบ ผมรู้สึกตื่นเต้นเป็นที่สุดที่ได้ยินเสียงน้ำกึกก้องไปทั่วป่า
ละอองน้ำขาวโพลนลอยละลิ่วปะทะให้ร่างกายชุ่มชื่นอีกครั้ง หลายคนในคณะเดินทางได้ลงไปถึงชั้นล่างของน้ำตกโขะทะแล้ว แว่วเสียงมาว่า “ คุ้มค่ากับการเดินมา...”
ผมพยามเปิดเลนส์ให้กว้างที่สุดเพื่อเก็บภาพน้ำตกโขะทะให้หมด แต่ด้วยจุดที่ยืนอยู่ไม่อำนวยให้กับมุมภาพด้านบน ซึ่งเป็นชั้นของน้ำตกอีกสองสามชั้นที่มีลักษณะความงดงามคล้ายๆ กัน
น้ำตกโขะทะ เกิดจากลำห้วยกล้อท้อ เช่นเดียวกับน้ำตกทีลอซู แต่ว่าตั้งอยู่ตอนปลายช่วงก่อนไหลลงสู่ลำน้ำแม่กลอง ลักษณะของสายน้ำตกโขะทะจะไหลลดหลั่นลงมาตามเชิงชั้นหินปูน ก่อเกิดเป็นน้ำตกชั้นน้อยใหญ่มากกว่า 10 ชั้น จึงถือเป้นน้ำตกที่ยิ่งใหญ่อีกแห่งในเขต อ.อุ้มผาง
พวกเราต่างคิดกันว่า อีกไม่นาน น้ำตกโขะทะ ต้องเป็นน้ำตกที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันทั่วไปถึงความยิ่งใหญ่ไม่แพ้น้ำตกทีลอซูที่อยู่เหนือขึ้นไปของลำห้วยนี้
ขอขอบคุณ - สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม พี่อู๊ดดี้ , พี่ยุ้ย , พี่เหล็ก ตูกะสู คอทเทจ โทร. 0 5556 1295 คุณตุ้ม ปากะญอ รีสอร์ท โทร. 08 9959 0989 การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สนง. ภาคเหนือ เขต 4 โทร. 0 5551 4341-3
ขอขอบคุณ : รถยนต์ Ford Ranger อัจฉริยะแห่งยนตรกรรม
